Nowego Jorku
Encyklopedia PWN
urbanistyka
umiejętność budowy miast i kierowania ich rozwojem.
[łac. urbanus ‘miejski’],
wieżowiec, wysokościowiec, drapacz chmur,
budynek mieszkalny lub biurowy o stalowej konstrukcji szkieletowej, kilkunasto- lub kilkudziesięciokondygnacyjny, o stosunkowo małej powierzchni podstawy, zaopatrzony w niezbędne urządzenia techn. (np. windy szybkobieżne).
przedstawicielka amerykańskiej antropologii kulturowej.
